تصویر خیره‌کننده "جیمز وب" از حلقه‌ها و قمر‌های سیاره نپتون

آفتاب‌‌نیوز :

"تلسکوپ فضایی جیمز وب" (JWST)، نخستین تصویر خود را از غول یخی نپتون در منظومه شمسی گرفته است که این سیاره را در نوری کاملا جدید نشان می‌دهد.

به گزارش اسپیس، از زمانی که فضاپیمای "وویجر۲" (Voyager ۲) در مسیر خروج از منظومه شمسی از کنار این سیاره عبور کرد، این تصویر بهترین چشم‌انداز را از حلقه‌های یخی نپتون نشان می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"هایدی همل" (Heidi Hammel)، دانشمند سیاره‌شناسی در "انجمن دانشگاه‌ها برای تحقیقات نجومی" (AURA) گفت: سه دهه از آخرین باری که نوار‌های غبارآلود و ضعیف را دیدیم، می‌گذرد و این نخستین بار است که آن‌ها را در پرتو فروسرخ می‌بینیم.

تصویر تلسکوپ فضایی جیمز وب علاوه بر حلقه‌های باریک و درخشان نپتون که قبلا شناخته شده بودند، حلقه‌های غبار ضعیف‌تری را نیز در اطراف نپتون نشان می‌دهد که حتی بازدید نزدیک وویجر۲ از این سیاره در سال ۱۹۸۹ نیز نتوانست آن را آشکار کند. این حلقه‌ها را دانشمندان قبلا ندیده‌اند.

چیزی که به نظر می‌رسد در تصویر جیمز وب از نپتون وجود ندارد، رنگ آبی مشخصی است که در عکس‌های گرفته‌شده توسط "تلسکوپ فضایی هابل" (Hubble Space Telescope) نشان داده شده بود.

این رنگ آبی که توسط متان در جو سیاره ایجاد می‌شود، در این عکس‌ها وجود ندارد، زیرا جیمز وب، نپتون را در نور فروسرخ نزدیک می‌بیند. از آنجا که متان در ابر‌های یخی نپتون، نور را به شدت در این طول موج‌ها جذب می‌کند، این سیاره برای جیمز وب در مناطقی که توسط ابر‌های درخشان و با ارتفاع زیاد پوشانده نشده است، نسبتا تاریک به نظر می‌رسد.

یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته که در تصویر جیمز وب مشاهده می‌شود، مجموعه‌ای از تکه‌های روشن در نیمکره جنوبی نپتون است. این روشنایی‌ها نشان‌دهنده ابر‌های یخی در ارتفاع بالای جو غول یخی هستند که نور خورشید را قبل از جذب متان در ابر‌ها منعکس می‌کنند. تصویر جیمز وب، نوار پیوسته‌ای از ابر‌هایی با عرض جغرافیایی بالا را نیز نشان می‌دهد که "تاوه‌ای" (Vortex) را که قبلا شناخته شده بود، در قطب جنوبی نپتون احاطه کرده است.

همچنین، می‌توان یک خط روشنایی نازک و ضعیف را در خط استوای سیاره مشاهده کرد که ممکن است نشان‌دهنده گردش جو نپتون باشد که باد‌ها و طوفان‌ها را در سراسر غول یخی به حرکت در می‌آورد.

این تصویر، چیز جالبی را نیز در قطب شمالی نپتون نشان می‌دهد. در این نقطه از مدار نپتون، قطب شمالی آن از موقعیت جیمز وب خارج است. در هر حال، جیمز وب موفق شده است تا درخشندگی قابل توجهی را در ناحیه قطب شمال نپتون مشاهده کند.

تصاویر جیمز وب، امکان بررسی هفت مورد از قمر‌های نپتون را در اختیار دانشمندان قرار می‌دهند. درست بالای غول یخی در نسخه کوچک‌نمایی‌شده از نمای نپتون، یک نقطه نورانی درخشان وجود دارد که قمر "تریتون" (Triton) را نشان می‌دهد. این قمر نپتون، با لایه‌ای منجمد از نیتروژن متراکم پوشانده شده است و بسیار درخشان به نظر می‌رسد. تریتون حدود ۷۰ درصد از نور خورشید را که به آن می‌تابد، منعکس می‌کند.

تصویر نپتون نشان می‌دهد با وجود این که جیمز وب برای مشاهده اجرام کیهانی بسیار دور ساخته شده است، به گذشته نگاه می‌کند و کیهانی را مورد بررسی قرار می‌دهد که میلیارد‌ها سال پیش وجود داشته است. در عین حال، جیمز وب همچنان نتایج مهم و اساسی را در مورد منظومه شمسی ارائه می‌کند.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: تلسکوپ فضایی جیمز وب سیاره نپتون حلقه ها غول یخی جیمز وب ابر ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۷۴۸۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا مشتری ۷۹ قمر دارد ولی زمین فقط یکی؟

خبرگزاری علم و فناوری آنا، مریم ملی؛ دیدن ماه توی آسمان شب همیشه جذاب و لذت‎بخش است حالا تصور کنید زمین بیش از یک قمر می‎داشت و شما وقتی به آسمان نگاه می‎کردید در هر طرف یک ماه متفاوت می‎دیدید! به نظر تصویری هیجان انگیز و رویایی می‎آید ولی بعضی از سیارات منظومه شمسی واقعا این طورند آن‎ها چند قمر دارند و اگر کسی می‏توانست از سطح آن سیارات به آسمان بالای سرش نگاه کند تعداد زیادی ماه با اندازه‏های مختلف و شکل و شمایلی متفاوت می‏دید.

اما چرا زمین ما باید فقط یک قمر داشته باشد؟ جواب به همان چیزی مربوط است که باعث افتادن سیب از درخت می‎شود و کمک می‎کند ما روی سطح زمین راه برویم، نیروی گرانش! ستاره‎شناس‏ها سیاره‏های منظومه شمسی را به دو دسته تقسیم می‎کنند چون معتقدند این دو دسته فرق‎های زیادی با هم دارند دسته اول سیاره‎هایی مثل عطارد و زهره و زمین و مریخ هستند که از جنس خاک و سنگ‏اند و دسته دوم سیاره‎ای مشتری،زحل، اورانوس و نپتون که از جنس گاز هستند و به غول‎های گازی معروف‎اند.

این دسته دوم از سیارات خاکی خیلی بزرگترند و این تفاوت در جرم و اندازه باعث می‎شود که نیروی جاذبه بیشتری هم داشته باشند. از بین این غول‏های گازی اورانوس که کوچک‎ترین‎شان حساب می‎شود، ۱۵ برابر زمین جرم دارد در حالی که مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی ما ۳۰۰ برابر زمین، جرم دارد و همین باعث شده نیروی جاذبه عظیمی داشته باشد که هر خرده سنگی که از نزدیکی‎اش می‎گذرد را به دام گرانشش بیندازد. به این ترتیب تعداد خرده‎سنگ‎هایی که جذب مشتری می‏شوند و شروع می‏کنند به گردش دور این سیاره خیلی زیاد است ولی زمین ما به نسبت جاذبه کم‎تری که دارد فقط یک تکه سنگ که همین ماه خودمان باشد را جذب کرده و در مدارش به دام انداخته است. جالب است بدانید مشتری تا اکنون که این مطلب را می‎خوانید ۹۵ قمر دارد و ممکن است تا چند وقت دیگر این عدد بیشتر هم بشود!

 

انتهای پیام/